Στο τμήμα «Νέα» θα βρείτε όλες τις πρόσφατες καταχωρήσεις.

Κώφωση ρυθμού. Θεραπεία ή χορός μετ εμποδίων.

"Όποιος μπορεί να περπατήσει μπορεί και να χορέψει". Είναι μία πολυχρησιμοποιημένη από σχολές και δασκάλους χορού έκφραση, που προτρέπει τον κόσμο να κάνει τα πρώτα του μαθήματα χορού.

Τα άτομα με ειδικές ικανότητες ή αλλιώς ΑΜΕΑ, έχουν αποδείξει ότι δεν είναι απαραίτητο να μπορείς να περπατήσεις για να χορεύεις πολύ όμορφα.

Όμως οι επιστημονικές έρευνες τα τελευταία χρόνια έχουν καταλήξει με μεγάλη βεβαιότητα, ότι περίπου το 4% του πληθυσμού, πρέπει να το πάρει απόφαση ότι δεν θα μπορέσει να χορέψει ποτέ κι ας έχει όμορφα και δυνατά πόδια και πολύ κανονικά και λειτουργικά αυτιά.

Ο κύριος Mathieu και η κυρία Marjorie έγιναν παγκοσμίως γνωστοί, γιατί ήταν οι μόνοι που δεν κατάφεραν να ακολουθήσουν με κανένα τρόπο τον ρυθμό στις αυξομειώσεις ενός μετρονόμου, ανάμεσα σε 32 άτομα που συμμετείχαν σε μελέτη της Caroline Palmer, μαζί με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου McGill.

Όμως πόσο σωστό είναι αυτό. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται λογικό, στην πράξη όμως ίσως δεν ισχύει απόλυτα.

Ο καθένας από εμάς έχει συναντήσει πολλά άτομα σε κάθε ηλικία, που όταν χόρευαν κάποιο πρόβλημα ρυθμού ήταν πολύ ευδιάκριτο.

Δεν χρειάζεται κανείς να δει οπωσδήποτε κάποιους ανθρώπους να χορεύουν κάποιο χορό, για να διαπιστώσει ότι έχουν πρόβλημα συντονισμού στον ρυθμό.

Αν πάμε πολύ πίσω στο σχολείο, στις σχολικές παρελάσεις ή και στον στρατό, πάντα υπήρχαν κάποια άτομα που δεν μπορούσαν να μείνουν με σωστό βήμα για πολύ ώρα και έπρεπε να διορθώνουν συνεχώς τον βηματισμό τους. Η διόρθωση γινόταν συχνά επειδή τους το έλεγαν οι διπλανοί τους ή ο προπονητής.

Πολλές φορές όμως το λάθος το διαπιστώνουν μόνοι τους, βλέποντας την διαφορά στο το βηματισμό των υπολοίπων και κάνουν την διόρθωση. Η παρέλαση δεν διακόπτεται και οι περισσότεροι θεατές πιθανότατα δεν θα το καταλάβουν.

Αυτό μας λέει ότι όσοι έχουν πρόβλημα συντονισμού με τον ρυθμό ή πιο επιστημονικά κώφωση ρυθμού, στα Αγγλικά: "Beat deafness" ή ακόμα χειρότερα "congenital amusia" δηλαδή συγγενή αμμουσία, που ακούγεται σαν πολύ βαριά αθεράπευτη αρρώστια, τελικά μπορούν να συμμετέχουν σε μία ομάδα, που εκτελεί κάποιες ρυθμικές κινήσεις, όπως το βάδισμα μιας παρέλασης.

Αυτό γίνεται γιατί ακολουθούν οπτικά και διορθώνουν τα λάθη τους βλέποντας συνεχώς τις κινήσεις των άλλων.

Άρα μπορούν και να χορεύουν παίρνοντας τον ρυθμό από τους υπόλοιπυς χορευτές, διορθώνοντας οπτικά τα βήματά τους σε περίπτωση λάθους, άρα μπορούν να χορεύουν, να χαίρονται και να διασκεδάζουν, απολαμβάνοντας τα άπειρα πλεονεκτήματα που τους προσφέρει ο χορός.

Αυτό μπορεί να γίνει πολύ εύκολα στους πιο απλούς ομαδικούς κυκλικούς χορούς, αλλά και σε κάποιους ζευγαρωτούς χορούς, ευκολότερα εάν είναι γυναίκες. Στην περίπτωση αυτή την ευθύνη για τον ρυθμό αλλά και την διεύθυνση την έχει ο καβαλιέρος, υπάρχει καλύτερο κράτημα, πιο μικρή απόσταση και εύκολα κρύβεται κάποιο πρόβλημα ρυθμού.

Προβλήματα ρυθμού χωρίς αυτό να θεωρείτε κώφωση, παρουσιάζουν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι χορευτές στην διάρκεια της χορευτικής τους πορείας.

Πρόβλημα ρυθμού παρουσιάζεται σχεδόν πάντα, όταν μαθαίνουμε ένα καινούργιο χορό, που δεν έχει σχέση με όσα έχουμε συνηθίσει να ακούμε, να βλέπουμε ή να χορεύουμε από το παιδικά μας χρόνια ή από το χωριό μας.

Ο ρυθμός κάποιων Παραδοσιακών χορών είναι άμεσα γνώριμος και τον ακολουθούμε συχνά πολύ πιο εύκολα, λόγω καταγωγής σαν να είναι γραμμένος στα γονίδιά μας, καλαματιανό, νησιώτικο κλπ.

Οι ίδιοι άνθρωποι που τόσο εύκολα μαθαίνουν, ακολουθούν και χορεύουν κάποιους χορούς, θα παρουσιάσουν στην αρχή μικρό ή μεγάλο πρόβλημα, χορεύοντας κάποιους άλλους διαφορετικούς ρυθμικά χορούς.

Οι πιο εύκολοι ρυθμικά χοροί είναι αυτοί που έχουν ομοιότητες με ένα απλό μετρονόμο. Δηλαδή μία κίνηση σε κάθε χτύπο του μετρονόμου.

Ο ρυθμός τους δεν διαφέρει σχεδόν καθόλου από την μουσική ενός εμβατηρίου για την παρέλαση.

Παραδείγματα τέτοιων εύκολων ρυθμών υπάρχουν πολλά. Στους Ελληνικούς χορούς είναι ο Χασαποσέρβικος, ο Ηπειρώτικος συρτός στα τρία κλπ. Στους ξένους το Disco, το μπλουζ, το Passo doble κλπ.

Οι ρυθμοί δυσκολεύουν όταν σχηματίζονται από αργά και γρήγορα. Δυσκολεύουν επίσης όταν ανάμεσα στους χτύπους προστίθενται ενδιάμεσοι χτύποι τα "και" στην χορευτική γλώσσα.

Επιστρέφοντας στις μελέτες και τα απογοητευτικά για κάποιους συμπεράσματά τους. Πόσο εύκολο είναι για κάποιον που έχει ένα μικρό πρόβλημα ανίχνευσης του ρυθμού ακόμα και στον μετρονόμο, αλλά τελικά τα κατάφερε να συντονισθεί και δεν συμπεριλαμβάνεται στο 4%, να βρει και να παραμείνει στον ρυθμό, όταν αυτός περιλαμβάνει αργά και γρήγορα πχ Rumba, Mambo κλπ.

Πέρα από τα προβλήματα συντονισμού με τις αυξομειώσεις του μετρονόμου, υπάρχουν πολλές άλλες περιπτώσεις δυσκολιών εύρεσης και παραμονής στον ρυθμό.

Στις περιπτώσεις αυτές οι μαθητές συντονίζονται με τον μετρονόμο εύκολα και μπορούν να μετρήσουν μια χαρά και τους χτύπους.

Οι περισσότερες έχουν σχέση με την ανίχνευση του ρυθμού μέσα σε μουσική που ακούγονται πολλά όργανα. Με λίγα λόγια δεν μπορούν να βρουν που πρέπει να ξεκινήσουν, σε πιο χτύπο. Δεν μπορούν να βρουν την αρχή του μέτρου, άρα δεν μπορούν να μετρήσουν σωστά τους χτύπους. Συχνά γίνεται και λόγω άγνοιας, αφού κάποιοι στην αρχή συγκεντρώνονται στην φωνή του τραγουδιστή ή σε έντονα μελωδικά όργανα και όχι στο μπάσο ή τα ντραμς, που κρατούν τον ρυθμό σε όλη την διάρκεια του τραγουδιού.

Πολλοί χορευτές έχουν μικρά προβλήματα ακοής, που στην καθημερινότητά τους δεν τους προκαλούν κανένα πρόβλημα και είναι ανιχνεύσιμα μόνο από ένα έμπειρο δάσκαλο χορού. Μπορούν να ακούν ακόμα και ψιθύρους, αλλά δεν μπορούν να ακούν εύκολα τις μπάσες συχνότητες, ακούν καλύτερα τα πρίμα όργανα και την φωνή του τραγουδιστή. Οι περιπτώσεις αυτές με την καθοδήγηση ενός δασκάλου θα τα καταφέρουν εύκολα ή δύσκολα κάποιες φορές, να βρίσκουν και να μετρούν τους χτύπους και τον ρυθμό.

Πολλές φορές τα προβλήματα εύρεσης και παραμονής στον ρυθμό, τα δημιουργούν ή τα επιβαρύνουν και άλλοι παράγοντες. Τέτοιοι παράγοντες είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης και ισορροπίας.

Τα πολλά κιλά δυσκολεύουν τις κινήσεις των χορευτών στο κράτημα του χρόνου πάνω σε ένα πόδι, πέφτουν εύκολα πιο γρήγορα από όσο απαιτεί ο ρυθμός, στο άλλο πόδι και έτσι επιταχύνουν και χάνουν τον ρυθμό. Το ίδιο πρόβλημα μπορεί να έχουν τα πολύ ψηλά άτομα ή οι γυναίκες που φορούν πολύ ψηλά τακούνια.

Οι χορευτές ακόμα και αυτοί που χορεύουν σε υψηλό επίπεδο, όπως τον αθλητικό χορό ή δύσκολες χορογραφίες σε επιδείξεις, χάνουν τον ρυθμό λόγω άγχους.

Επίσης πολλές φορές εκτελώντας δύσκολες και μεγάλες σε χρόνο ρουτίνες, ανεβάζουν τους ρυθμούς τις καρδιάς σε τέτοιο βαθμό, που επηρεάζευαι ο συντονισμό στην μουσική και τον ρυθμό, αφού ενώ εκείνοι λαχανιάζουν, δεν έχουν ανάσα και η καρδιά τους χτυπάει σαν τρελή, την ίδια στιγμή η μουσική έχει το ίδιο σταθερό τέμπο, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Κάτι που επίσης συμβαίνει συχνά σε πολλούς μαθητές, είναι ότι όταν μαθαίνουν και εκτελούν με μουσική μία πολύπλοκη ρουτίνα, συγκεντρώνονταν τόσο πολύ στο μέτρημα των κινήσεων τους και κάποια στιγμή δεν προσέχουν καθόλου την μουσική, βρίσκονται απομονωμένοι γενικά από τους ήχους, σκέφτονται έντονα και η προσοχή τους συγκεντρώνεται στο μέτρημα των κινήσεων τους, σαν να χορεύουν χωρίς μουσική.

Αυτά τα μικρο προβληματάκια, με ή χωρίς δυσκολία εύρεσης του ρυθμού ή του μετρήματος σε κάποια είδη μουσικής, κανένα τεστ με μετρονόμο δεν θα τα βρει.

Πόσοι αλήθεια μπορούν να βρουν, να χορέψουν και να παραμείνουν στον ρυθμό σε ένα Ζεϊμπέκικο. Ένας χορός που σε κάθε μουσικό μέτρο του περιλαμβάνει πολλά γρήγορα και πολλά αργά, σε ασυνήθιστη σε σχέση με άλλους χορούς σειρά.

Πολλοί λίγοι και εάν κρίνουμε από τις γνωστές τηλεοπτικές μουσικές εκπομπές ελάχιστοι. Εκεί θα δούμε τους πάντες σχεδόν, συμπεριλαμβανομένων και των παρουσιαστών, να χορεύουν ή να χτυπούν παλαμάκια μόνο στους αργούς χτύπους, στα όγδοα, αγνοώντας και παραβλέποντας τους γρήγορους,τα δεκαταέκτα. Μοναδική εξαίρεση οι...μουσικοί της ορχήστρας.

Όλοι αυτοί δεν έχουν κώφωση ρυθμού. Απλά ο ρυθμός του Ζεϊμπέκικου είναι πιο δύσκολος, ο δυσκολότερος ίσως ρυθμικά χορός. Εάν δεν διδαχθείς σωστά στο πώς να βρίσκεις τον ρυθμό και να μένεις σε αυτόν, θα χτυπάς παλαμάκια και θα χορεύεις πάντα λάθος ή στην τύχη.

Το ότι είναι ατομικός χορός, κάνει τα πράγματα πιο απλά, αφού χορεύοντας κάποιος μόνος και μπροστά σε κοινό που δεν γνωρίζει τον σωστό ρυθμό και τις περισσότερες φορές χτυπάει και παλαμάκια λάθος, ότι και να κάνει χορεύοντας λίγο μάγκικα, λίγο μεθυσμένα, αποθεώνεται και όλοι περνάνε καλά.

Άσχετα λοιπόν με το τι λέει ή κυρία Palmer και οι επιστήμονες, σαν δάσκαλος χορού δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω, ότι όλοι μπορούν και πρέπει να χορεύουν.

Κάποιοι γεννήθηκαν έχοντας τον ρυθμό μέσα τους. Αυτοί μπορούν πιθανόν να χορεύουν τα πάντα ευκολότατα, ακόμα και...πλένοντας τα πιάτα.

Κάποιοι άλλοι θα δυσκολευτούν στην αρχή, όταν μαθαίνουν καινούργιους χορούς.

Κάποιοι άλλοι θα δυσκολεύονται πάντα και θα πρέπει να προσπαθήσουν να διορθώσουν το πρόβλημά τους.

Κάποιοι άλλοι θα δυσκολευτούν πολύ περισσότερο και ίσως να μην λύσουν το πρόβλημα τους ποτέ.

Για τις δύο τελευταίες περιπτώσεις, αυτούς που σίγουρα απέναντι σε ένα μετρονόμο, θα τα έκαναν...θάλασσα και κάποιοι εύκολα θα τους τοποθετούσαν στο 4% με κώφωση ρυθμού, πρέπει να πούμε πολύ περισσότερα.

Κατ' αρχήν να πούμε ότι είναι πολύ συνηθισμένο, αυτοί οι άνθρωποι να έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης, αφού λόγω της αγάπης τους για τον χορό, γύρισαν πολλές σχολές χορού, γνώρισαν πολλούς δασκάλους, αλλά το πρόβλημα τους παρέμενε, όσα βήματα και όσους χορούς και να είχαν μάθει.

Δυστυχώς καμία σχολή δεν θέλει να χάσει μαθητές, λέγοντάς τους ότι έχουν τέτοιο πρόβλημα, τους κρατάει δείχνοντας τους καινούργια πράγματα κάθε φορά, αφήνοντας την λύση στο πρόβλημα στον μεγαλοδύναμο.

Ίσως πολλοί που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, να αναγνωρίζετε σε αυτές την περίπτωσή σας ή πολλές πικρές χορευτικές σας εμπειρίες.

Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι αν δεν διαγνωσθεί έγκαιρα το πρόβλημα και δεν υπάρξει έγκαιρα προσπάθεια ρυθμικής βελτίωσης, τα περισσότερα βήματα και οι πολλές φιγούρες, δημιουργούν μεγαλύτερο πρόβλημα που θα διορθωθεί δυσκολότερα.

Συχνά οι σχολές ενθαρρύνουν τους μαθητές να χορεύουν, χωρίς να τους θυμίζουν ότι χορεύουν σε λάθος ρυθμό και έτσι σιγά σιγά πιστεύουν ότι δεν πειράζει εάν χορεύουν εκτός ρυθμού, αφού όλοι τους λένε μπράβο.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην προσπαθούν να βρουν ένα τρόπο για να βελτιωθούν ή να λύσουν το πρόβλημά τους.

Υπάρχει τρόπος θα ρωτήσει κάποιος? "Εγώ" θα πεί, "παιδεύομαι χρόνια μόνος μου να ακούσω και να μείνω στον ρυθμό και δεν τα έχω καταφέρει".

Ο τρόπος υπάρχει αλλά υπάρχουν πολλά αλλά. Το πιο σημαντικό αλλά, είναι ότι είναι πολύ δύσκολο αυτό να γίνει χωρίς την βοήθεια ενός πολύ έμπειρου δασκάλου, που να...θέλει να σας βοηθήσει.

Το "θέλει" γράφετε γιατί και για τον δάσκαλο, όση πείρα και να διαθέτει, είναι μια δύσκολη διαδικασία.

Κάθε περίπτωση μαθητή με τέτοιο πρόβλημα ρυθμού, είναι διαφορετική. Θα πρέπει να δοκιμάζει συνεχώς διαφορετικούς τρόπους, διάφορες ασκήσεις για να πετυχαίνει σιγά σιγά κάποια μικρή πρόοδο. Επίσης να βρει τον τρόπο να ενθαρρύνει τον μαθητή με το πρόβλημα, ώστε να συνεργάζεται και να εξασκείτε συνεχώς.

Κάποιες περιπτώσεις είναι ευκολότερες, κάποιες δυσκολότερες, αλλά όλες προϋποθέτουν συνεργασία, θέληση και υπομονή και από τους δύό, ιδιαίτερα από τον μαθητή ο οποίος κουράζεται ή απογοητεύεται.

Προσωπικά σαν δάσκαλος έχω γνωρίσει πάρα πολλές περιπτώσεις μαθητών που τα κατάφεραν και άλλαξε η ζωή τους.

Κάποιοι από αυτούς με πολλά χρόνια και άπειρα πληρωμένα μαθήματα, έλυσαν το πρόβλημα σε λίγους μήνες.

Υπήρξε περίπτωση μαθήτριας, που μετά από τέσσερα χρόνια μαθημάτων σε πολλές σχολές και έχοντας μάθει να χορεύει τα βήματα σχεδόν σε όλους τους Ελληνικούς και ξένους χορούς, πάντα σε λάθος ρυθμό, κατάφερε μετά από σχεδόν άλλα τρία χρόνια προσπάθεια, να χορεύει σε σωστό ρυθμό.

Χρειάσθηκε όμως από την πρώτη ώρα μαθήματος, να της μιλήσω για το πρόβλημα της. Το δέχθηκε και αμέσως άρχισε η κοινή μας τελικά επιτυχής προσπάθεια.

Ο δάσκαλος θα πρέπει να είναι ειλικρινής και προσγειωμένος. Υπάρχουν και πολύ δύσκολες περιπτώσεις που ίσως δεν θα τα καταφέρουν ποτέ. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να χορεύουν να χαίρονται τα πλεονεκτήματα του χορού όπως όλοι οι άλλοι.

Ο δάσκαλος, παράλληλα με την προσπάθεια και τις ασκήσεις βελτίωσης, θα πρέπει να εκπαιδεύσει τον μαθητή του, πως θα συνεχίσει να χορεύει αξιοπρεπώς με το πρόβλημά του.

Να του μάθει "τα κόλπα", για το πώς θα πλησιάζει τον σωστό ρυθμό και πως θα διορθώνει τα λάθη του, βλέποντας και "κλέβοντας" τον ρυθμό από τους άλλους, κρύβοντας το πρόβλημά του.

Κάποιες περιπτώσεις είναι πολύ δύσκολες. Προσωπικά δεν έχω συναντήσει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, άλυτη περίπτωση. Ακόμα και στις ελάχιστες περιπτώσεις πραγματικής κώφωσης ρυθμού, οι μαθητές πέτυχαν τον σκοπό τους.

Χόρεψαν στον γάμο τους, αλλά και στους γάμους των φίλων τους.

Δεν έχει σημασία εάν αυτό έγινε ή θα γίνεται για πάντα με "δανεικό ρυθμό".

Αυτοί οι άνθρωποι παρά το πρόβλημά τους, χορεύουν, διασκεδάζουν και απολαμβάνουν όπως όλοι μας την μαγεία του χορού.

Περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά την εκπαίδευση στον χορό θα βρείτε:
E-mail: info@pro-dance.gr
Τα μηνύματα χωρίς στοιχεία (όνομα-τηλέφωνο) δεν θα απαντηθούν.
Στείλτε μας μ ένα e-mail, γράψτε μας , πέστε μας τις απορίες σας για τα μαθήματα χορού, τα ομαδικά- ατομικά μαθήματα, τον επαγγελματικό χορό ή την γαμήλια χορογραφία. Σχεδόν άμεσα θα έχετε την απάντηση για όλα. 
Μάθετε δωρεάν τα πάντα. Μάθετε για τις προσφορές, τα δωρεάν μαθήματα, και τα δωρεάν πάρτι. Δωρεάν μπορείτε να έχετε και το προφίλ σας σαν μαθητής -χορευτής και ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες σας, να βρείτε τον καλύτερο τρόπο εκπαίδευσης για εσάς.
Τα μηνύματα χωρίς στοιχεία (όνομα-τηλέφωνο) δεν θα απαντηθούν.