Το Ρώσικο μπαλέτο αποτελείται από πολλές διαφορετικές μεθόδους τεχνικής, η πιο διαδεδομένη από της οποίες είναι η μέθοδος Vaganova, η οποία πήρε το όνομά της από την διάσημη χορεύτρια και δασκάλα, Agrippina Vaganova.
   (εμπεριέχεται σχετικό θέμα- κλικ στον τίτλο) 

Η Γαλλική σχολή στηρίζεται εξ' ολοκλήρου στα βήματα στα οποία διέπρεψε ο ίδιος ο Nureyev, και χαρακτηρίζεται από μεγάλο αριθμό βημάτων και από μεγάλη ταχύτητα στην εκτέλεσή τους, με αποτέλεσμα να είναι απαραίτητο να παίζεται πολύ πιο αργά η μουσική. 
  (εμπεριέχεται σχετικό θέμα- κλικ στον τίτλο) 

Το Αγγλικό μπαλέτο είναι παγκοσμίως γνωστό για τις σχολές Royal Academy of Dance και Royal School of Ballet. Και οι δύο σχολές εφαρμόζουν παρόμοιες μεθόδους. H μέθοδος R.A.D. (Royal Academy of Dance) που ιδρύθηκε το 1920 είναι η πιο διαδεδομένη. 
 (εμπεριέχεται σχετικό θέμα- κλικ στον τίτλο)
 

Η Ιταλία έχει μεγάλη ιστορία με το μπαλέτο, και θεωρείται ευρέως ότι ο προάγγελους της σημερινής μορφής του μπαλέτου γεννήθηκε στην Ιταλία κατά την περίοδο της αναγέννησης, πριν ακόμα γίνει δημοφιλές στην Γαλλία. 
  (εμπεριέχεται σχετικό θέμα- κλικ στον τίτλο)
           

Το μπαλέτο διαδόθηκε στην Κούβα από την Prima μπαλαρίνα Assoluta, Alicia Alonso, η οποία μαζί με τον σύζυγό της ίδρυσαν το 1948 το National Ballet of Cuba (Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας). 
 (εμπεριέχεται σχετικό θέμα- κλικ στον τίτλο)

Η σχολή Bournonville δεν αποτελεί μόνο μία εκπαιδευτική και τεχνική μέθοδο, αλλά μία χορογραφική σχολή. Επικεντρώνεται κυρίως στο ρομαντικό στιλ, αφού γεννήθηκε κατά την ρομαντική περίοδο του μπαλέτου.
           (>>> εμπεριέχεται ένα σχετικό θέμα)

Το Αμερικάνικο μπαλέτο στηρίζει το εκπαιδευτικό του σύστημα στην μέθοδο Balanchine. Η σχολή Balanchine αποτελεί μία τεχνική μπαλέτου που αναπτύχθηκε από τον χορογράφο George Balanchine, από τον οποία πήρε και την ονομασία της.
  (εμπεριέχεται σχετικό θέμα- κλικ στον τίτλο)